Work in progress: Adelaide Tam

In Eindhoven Design District is altijd volop work in progress waar ontwerpers graag over vertellen. Deze keer praten we met designer Adelaide Lala Tam. Zeven jaar geleden kwam ze uit Hongkong naar Eindhoven voor een studie aan de Design Academy. Een gesprek, tussen de koeien, over het ontdekken van je drijfveren en haar onderzoek naar ons voedselsysteem. “Ik heb steeds meer eerbied voor wat ik eet."

Hoe ben je in Eindhoven terecht gekomen?

“Toen ik nog in Hongkong studeerde kreeg ik een boek met daarin een lijst van alle designscholen in de wereld. De Design Academy Eindhoven scoorde heel hoog. Alleen… Eindhoven? Ik had er nog nooit van gehoord. Mijn docent wel, die bevestigde dat de opleiding goed staat aangeschreven.”

Wat sprak je aan?

“De opleiding biedt een mix van kunst en design, gericht op sociale veranderingen, dat vind ik heel leuk. En alles is hier in het Engels. Bovendien is Eindhoven nog relatief goedkoop.”

Hoe heb je je eerste periode in Eindhoven ervaren?

"Dat opleiding vond ik gelijk tof, maar het eten hier….Na een tijdje snákte ik echt naar dim sum, haha. Ongeveer zestig procent van de DAE-studenten komt uit het buitenland. We gingen vaak samen koken, dat was gezellig en goedkoop. Ik merkte toen dat voedsel een krachtig medium kan zijn. Voor het eerst in mijn leven dacht ik: hier wil ik meer mee doen.”

Hoe komen food en design samen?

“Mijn interesse ligt niet perse bij het koken zelf of mooi vormgeven van een diner, maar bij het systeem achter onze voedselproductie. In Hongkong was ik gewend dat alles van een koe gebruikt wordt, orgaan soep is bijvoorbeeld heel gewoon. Dat zag ik in Nederland minder. Wat gebeurt er met de rest van een koe? In mijn tweede jaar heb ik uit nieuwsgierigheid een dag meegelopen in een slachthuis."

Het meekijken in het slachthuis maakt indruk op Adelaide. Niet zozeer het afmaken van dieren voor onze consumptie – ze groeide op met een oma die kippen slachtte – wel de manier waarop; de kleine ruimte waarin de koe moet wachten, de angst in de ogen van het dier, de harde knallen van het pistool. Ze krijgt daarna geen rundvlees meer door haar keel. Toch is ze dankbaar voor de ervaring. En helemaal voor de medewerker die bereid was inzicht te geven in hoe een deel van ons voedsel tot stand komt. De kogels die gebruikt werden bij het doden van de koe vormen de basis van haar eindproject bij de DAE. Ze studeert er cum laude mee af.

Hoe reageerde de medewerker van het slachthuis op je eindwerk?

“Hij kon niet naar de presentatie van mijn project gekomen, dus ik weet het niet. Maar ik vind het bijzonder dat hij mij een inkijkje heeft willen geven. Mensen hebben vaak geen weet van hoe een stuk vlees tot stand komt. Dat is een belangrijk thema in mijn werk, bewustwording rond ons voedselsysteem.”

En nu zitten we op de Genneperhoeve voor dit interview ...

“Ja, mijn huidige project draait om een koe. Eigenlijk wilde ik er zelf een kopen, haha. Op Marktplaats vond ik er een voor 250 euro.”

En?

“Een koe is een sociaal dier, dus zo’n beest in z’n eentje laten grazen, leek me toch geen goed idee. Toen kwam ik in contact met de Genneperhoeve waar ik twee jaar heb meegedraaid. Om half zes op om de koeien te melken, werken in de stallen, helpen bij het maken van de kazen."

Kun je meer vertellen over je project?

“In samenwerking met de Genneperhoeve doe ik onderzoek naar het systeem rond rundvleesproductie. Er is één koe in het bijzonder die ik daarbij volg, Romie 18. Zij is een melk- en vleeskoe. En ja, op een gegeven moment zal ze geslacht worden.”

Wat is je doel?

“Ik wil mensen met Romie 18 een perspectief bieden op de complexiteit van vleesproductie, op een laagdrempelige manier. Mijn doel is een groot publiek te bereiken om mensen anders naar hun dagelijks eten te laten kijken."  

Eet je zelf nog vlees?

“Deels wel, maar minder en bewuster omdat ik het leven ken dat achter een stuk vlees schuil gaat. Het is niet mijn streven om mensen ervan te overtuigen vegetariër te worden. Ik hou ook niet van de hele bloederige, activistische manier waarop vleesconsumptie vaak aan de kaak wordt gesteld. Mensen moeten geen keuzes maken vanuit angst, maar op basis van kennis.”

Hoe kan Eindhoven jou helpen?

“In de zomer wil ik een event organiseren rond de slacht van Romie en daarvoor ben ik op zoek naar twee dingen. Allereerst zoek ik een chef die daarbij een rol kan spelen, iemand met een passie voor dit verhaal en het verbinden van mensen. Daarnaast zoek ik een organisatie die met mij wil samenwerken in het bouwen van een beter voedselsysteem voor de toekomst.” 

Heb je tips of suggesties voor Adelaide of zie je kansen voor een mooie samenwerking? 

Laat dan een reactie achter op haar LinkedIn!

Wil jij ook jouw work in progress delen?

Stuur ons een e-mail!